موریوم دانشگاه شیراز دانشکده­ ی دامپزشکی

3-4- نتایج سنجش میزان پروتئین های فاز حاد…………………………………………………………………….. 46

4-4- نتایج سنجش میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی…………………………………………………………….. 52

5-4- نتایج سنجش میزان پرکسیداسیون لیپیدها…………………………………………………………………… 53

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

بحث و نتیجه گیری…………………………………………………………………………………………………………………….. 55

پیشنهادات…………………………………………………………………………………………………………………………………….. 61

فهرست منابع و ماخذ………………………………………………………………………………………………………………. 62

فهرست جدول‌ها

عنوان                                                                                             صفحه

جدول1-4: تعداد باکتری سالمونلا تیفی موریوم در هر گرم سوسپانسیون بافت…………………… 46

جدول2-4: جداسازی باکتری سالمونلا تیفی موریوم در بافت طحال……………………………………… 47

جدول3-4: میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی و مالون دآلدهید………………………………………………. 53

فهرست شکل‌ها

عنوان                                                                                                                      صفحه

شکل1-4: وجود هسته های سکومی در روز 7 پس از تلقیح………………………………………………….. 45

فهرست نمودارها

عنوان                                                                                                                      صفحه

نمودار1-4: : تغییرات غلظت واسطه های التهابی در روز های مختلف پس از تلقیح…………….. 49

نمودار2-4: : تغییرات غلظت سیالیک اسید تام، متصل به لیپید و متصل به پروتئین………….. 50

نمودار3-4: : تغییرات غلظت پروتئین های فاز حاد در روز های مختلف پس از تلقیح…………. 51

این مطلب را هم بخوانید :

پایان نامه ارتباط بین مالکیت مدیریتی و مدیریت موجودی‌ها | بلاگ

فصل اول

مقدمه

1-1- کلیات

عفونت های سالمونلایی پرندگان همواره به دلیل مسائل اقتصادی و همچنین از لحاظ مشکلاتی که برای بهداشت عمومی ایجاد می کند بسیار خسارت بار بوده اند. سالمونلوز یک بیماری عفونی در انسان و حیوانات می باشد که توسط دو گونه سالمونلا (سالمونلا انتریکا[1] و سالمونلا بونگوری[2]) ایجاد می شود. ارگانیسم های سالمونلایی عامل اتیولوژیک ایجاد اسهال و عفونت سیستمیک در انسان می باشند. یکی از مهمترین منابع غذایی که در ایجاد عفونت در انسان نقش دارند، منابع مشتق از طیور یعنی گوشت و تخم مرغ می باشند. از لحاظ تاریخی سالمونلا تیفی­موریوم مهمترین عامل مسمومیت غذایی انسان به شمار می رود. طیور به عنوان مهمترین مخزن سالمونلا انتریکا، بخصوص سالمونلا تیفی موریوم و سالمونلا انتریتیدیس، هستند. در جوجه های جوان (کمتر از دو روز) آلودگی با این سروار ها، منجر به ایجاد بیماری سیستمیک می شود که میزان مرگ و میر بالایی در پی دارد. در عوض در جوجه های با سن بالاتر (بیش از 2 تا 3 هفته) آلودگی با این باکتری ها تنها موجب یک تهاجم خفیف به ارگان های سیستمیک و حضور سالمونلا در لوله گوارشی می شود که با علایم کلینیکی همراه نیست. ارگانیسم های سالمونلایی می توانند در روده مرغ های آلوده کلونیزه شده و از طریق مدفوع دفع شوند، همچنین بر روی سطح پوسته تخم مرغ و اویداکت آلوده ظاهر می شوند و از این طریق موجب آلودگی محتویات درون تخم مرغ می شوند (Freitas et al. 2010.).