2-2 –روش ها………………………………………. 41
3-2 –آزمایشات ویسکوزیته………………………………………. 43
فصل سوم: برهمکنش کمپلکس دی فنیل دی کلرید قلع با DNA
1-3 –سنجش پیوندی کمپلکس DNA-SnCl2(Ph)2 ……………………………………….
2-3 –آنالیز جایگاه های پیوندی SnCl2(Ph)2 در بر هم کنش با DNA…………………….
3-3 –بررسی های ویسکوزیته………………………………………. 54
4-3 –تاثیر نانو ذرات نقره بر پیوند لیگاند با DNA……………………………………….
فصل چهارم: برهمکنش کمپلکس دی متیل دی کلرید قلع با F.S DNA
1-4 –سنجش پیوندی کمپلکس F.S DNA -SnCl2(Me)2 ……………………………………….
2-4 –آنالیز جایگاه های پیوندی SnCl2(Me)2 در بر هم کنش با DNA………………………
3-4 –بررسی های ویسکوزیته ……………………………………….65
هدف از کار ………………………………………. 67
پیشنهاد………………………………………. 68
فهرست منابع و مراجع ………………………………………. 70
چکیده:
در این مطالعه برهمکنش ترکیب دی فنیل دی کلرید قلع با Calf thymus DNA با بهره گرفتن از نانوذرات نقره و ترکیب دی متیل دی کلرید قلع با Fish sperm DNA در250C و 7= pH با بهره گرفتن از روش های مختلف شامل طیف سنجی های ماوراءبنفش –مرئی UV-Vis) ) ، و اندازه گیری ویسکوزیته مطالعه شده است .
بررسی جایگاه های پیوندی لیگاند SnCl2(Ph)2 با بهره گرفتن از نمودارهای اسکاچارد و هیل نشان می دهد که دی فنیل دی کلرید قلع با برهمکنش با جایگاه های بیرونی همانند گروه های فسفات بر هم کنش دارد. بدون حضور نانو ذرات نقره اتصال لیگاند به DNA امکان پذیر نمی باشد. در بررسی های انجام شده علیرغم نامحلول بودن لیگاند SnCl2(Ph)2 در حلال آب ، اتصال به DNA اتفاق می افتد و در غلظتهای بسیار پایین لیگاند تا حد بالایی این برهمکنش راسبب می شود.
همچنین برای لیگاند SnCl2(CH3)2 بررسی جایگاه های پیوندی نشان می دهد که لیگاند دی متیل دی کلرید قلع ابتدا با جایگاه های بیرونی DNA همانند گروه های فسفات برهمکنش دارد و درنهایت شروع به متصل شدن به گروه های بازی می کند.
فصل اول: مقدمه
تاریخچه:
اصول علم شیمی درمانی، عمدتا در طول سالهای ۱۹۳۵ – ۱۹۱۹ برقرار گردید. ولی فقط از این موقع و بخصوص با ظهور سولفونامیدها و آنتی بیوتیکها بود که استفاده از مواد
به عنوان محصولات مفید طبی واقعیت یافت. تنها مواد شیمی درمانی که قبل از زمان پل ارلیش شناخته شده بود، از گنه گنه برای درمان مالاریا، اپیکا برای اسهال آمیبی و جیوه برای درمان علائم سیفلیس تجاوز نمیکرد. 30سال اول قرن بیستم، شاهد پیشرفت مواد شیمی درمانی مفیدی بود که در بین آنها، ترکیبات آلی حاوی فلزات سنگین مانند آرسنیک، جیوه و آنتیموان، رنگها و تغییرات چندی در مولکول کینین Quinine) (بود. این مواد، پیشرفتهای فوقالعاده مفیدی را نشان داد، ولی با این حال زیانهایی در برداشت. ۳۰ سال دیگر از قرن بیستم، شامل دوران بیشترین پیشرفت در زمینه شیمی درمانی است.
برای اولین بار شیمی درمانی بینالمللی در سال ۱۳۳۴ (ه.ش.) صورت گرفت. در آن زمان، تنها یک داروی ضد سرطان وجود داشت، اما امروزه هزاران داروی جدید و موثر کشف شدهاستاین مطلب را هم بخوانید :
مو کم خونی و تهوع.
مطالعات برهمکنش دارو-DNA بسیار گسترده شده است[1-2]. به این دلیل که بسیاری از داروهای ضد سرطان ، تاثیر خود را با برهمکنش با DNA سلول نشان می دهند. اغلب این داروها به عنوان عامل جلوگیری کننده از تهیه اسید نوکلئیک ایفای نقش کرده و در برهمکنش با DNA ، آن را از ساختار عادی خود خارج ساخته و باعث برهم خوردن فعالیت طبیعی DNA می شوند.